|
Ричард Бринсли Шеридан (1751-1816 ж.ж.) был английским драматургом, чьи работы подчеркивают дворянство без разделения по годам. Его произведения «The School for Scandal» и «The Duenna» представляют общество англичан двухсотлетней давности. Его творчество переходит от комедий ситуации к более глубоким комедиям характеров. В Европе, помимо барокко и классицизма, в XVIII веке появились новые стили: рококо, сентиментализм, предромантизм. В отличие от предшествующих веков, эпоха XVIII века не имеет единого стиля или языка. Искусство XVIII века становилось энциклопедией стилей, широко используемой художниками, скульпторами, музыкантами. Во Франции развитие культуры было тесно связано с Версальским дворцом. Стилистика французского искусства соотносилась с именами королей, стилем регента, стилем Людовика XIV (1643-1715 гг.), стилем «Помпадур». Во Франции набрал популярность яркий и утонченный стиль рококо, который олицетворял криволинейность, грацию и лёгкость стиля. Некоторые художники считают его разновидностью барокко, в то время как другие видят его как самостоятельный стиль, который сохраняет свою индивидуальность. Rококо — это структура, которая оставила свой след в искусстве периода возрождения. Проявление рококо считается делом Антуана Ватто (1684-1721 гг.). Он был художником-интерьеристом, работая с королём и маркизой Помпадур. В творчестве Ватто просматривается мир чувств человека. Покидая характерный стиль барокко, он переносит природные чувства в дух времени. |
После ухода Ватто из жизни его место во французском искусстве занял Франсуа Буше (1704-1770 гг.).
Его типичные сюжеты — «Создание власти Венеры», «Одежда Венеры», «Купание Дианы». В музыкальных произведениях Буше рококо периода сочетался с эротикой и изысканностью, что вызывало недовольство моралистов.
Позднее аматоры предложили художникам изображать представителей третьего сословия. Этим занялись известные Жан Батист Симеон Шарден (1699-1779 гг.) и Жан Батист Грез (1725-1805 гг.).
Работы Шардена, Греза и Фрагонара отличались искренностью. Это были натюрморты, астрономические сцены, матери, изображающие себя во всех величиях. Отмечалась сложность повторения моделей Буше в настоящем, однако они точно передавали свою современную Францию.
Идеологи периода проекции недовольным моралистам ограничивали этическую ценность искусства разумно-любознательными идеалами. Во время Французской революции искусство устремилось к новому классицизму. Классицизм XVIII века — это не продолжение классицизма предыдущего столетия, а новый принципиальный подход. Основные характеристики: ориентация на антику и высокий ритм, обоснование приоритета чувства перед сознанием, высокий уровень стиля, интеллект, порядок и величие согласия. Новый классицизм стремился воссоздать природные и божественные формы античного мира.
Жак Луи Давид (1748-1825 гг.) завершил классицизм в изобразительном искусстве. Его картина «Клятва Горациев» стала ярким образцом новой эстетики. История, взятая из римского эпоса (возврат Горациев к своим семьям и готовность сражаться с врагами) стала символом республиканских идеалов во время французской революции.
Франсиско Гойя (1746-1828) оказал значительное влияние на испанское искусство, открывая новую эпоху в искусстве страны. Его работы сильно повлияли на формирование романтизма в Европе в течение ста лет. Особенно выделяются его гравюры «Каприччос», выпущенные с 1793 по 1797 годы. Это коллекция из 80 листов, вызвавшая множество разногласий. Она содержит сатирические образы испанского общества XVIII века, особенно его высшего слоя и церковных деятелей. Однако до сих пор ее истинную ценность сложно оценить. Серия очень символична, разделенная на две части: дневной образ мира людей и ночной, мистический мир. Понять мир, проникнутый идеями художника, довольно сложно, требуется откликнуться на духовные аспекты с его отсутствием логики и разума. Гравюра «Каприччос» требует глубокого исследования своей структуры, и ее изучение становится проблематичным.
Гойя был не только талантливым графиком, но и великим художником. Его знаменитые «Мадридские картины» («Крещеный Маха» и «Женщина Маха») заслуживают сравнения с произведениями венецианского Возрождения.
Один из первых реалистичных художников XVIII века — Уильям Хогарт (1697-1764) — стал основоположником английской живописи. Он изобразил в своих работах жизнь, обычаи общества, различные пороки и пороки общества — пьянство, жадность, корыстолюбие.
Реализм эстетикалық өнерге де басып кіреді. Классицизм өнерінің білімді, байыпты теоретигі, Британия көркем сурет академиясының бірінші президенті, белгілі саяси қайраткер, сәнді ақсүйектер салонының қожайыны Джошуа Рейнольдс (1723-1792 ж.ж.) дәстүрлі портрет жанрына тұлғаның психологиялық мінездемесін енгізді. Томас Гейнсбороның (1727-1788 ж.ж.) портреттерінде реалистік бағыт байқалады, ол пейзаждық кескіндемеде жалғасын тапқан. Гейнсборо портерттерінде қоғамдағы модельдің ролін ашатын ешқандай аллегориялар жоқ.Оларға жан дүниеге көңіл аудару тән. Бұл портреттерде пейзаждың мәні зор, ол да XVIIIғ. музыкалық шығармашылыққа көп жаңалық әкелді. XVIIIғ. музыка Қайта Өрлеу дәуірінен бастап гүлденіп жатқан басқа өнерлер деңгейімен қатар тұрды. Ақсүйектік мазмұндағы музыкалық концепциялар туды, жаңа формалар – фуга, симфония, соната дүниеге келді. Иоганн Себастьян Бах, Георг Фридрих Гендель, Кристоф Глюк, Франц Йозеф Гайдн, Вольфганг Амадей Моцарт XVIIIғасырдың музыкалық өнерінің шыңында тұр. Ағарту дәуірі сана-сезімнің жаңа өткірлігін, жаңа сезімдер, көңіл-күй реңдерін өмірге әкелді. Музыканың өнердің жеке түрі ретінде гүлденуі адамның рухани әлемінің поэтикалық, эмоционалдық бейнеленуіне деген қажеттілігімен түсіндіріледі. Бах және Гендель шығармашылығында музыкалық дәстүрлердің сабақтастығы сақталып қалған, бірақ олар музыка тарихында жаңа кезеңді бастады.
Иоганн Себастьян Бахты (1685-1750 ж.ж.) полифонияның маңдай алды шебері деп санайды. Барлық жанрларда жұмыс істей отырып, ол 200 кантат, аспаптық концерттер, орган, клавираға арналған шығармалар жазды. Бахқа протестанттық хоралдың поэзиясымен, музыкасымен, халық мелодиясымен байланысты неміс көркем дәстүрінің демократиялық линиясы жақын болды.
Бах пен Гендель өнері Ағарту дәуірінің рухани бостандығының көрінісі болды. Музыкадағы прогрессивті бағыттарға тән барлық жаңалық австриялық композитор Вольфганг Амадей Моцарттың (1756-1791 ж.ж.) шығармашылығында көрініс алды. Франц Йозеф Гайднмен біріге отырып, ол Вена классикалық мектебін таныстырды. Гайднның негізгі жанры симфония, Моцарттікі опера болды. Ол дәстүрлі опералық формаларды өзгертті, симфониялардың жанрлық типтеріне психологиялық даралық әкелді. Оның 20 шақты операсы («Фигароның үйленуі», «Дон Жуан», «Сиқырлы флейта»), 50 симфониялық концерті, көптеген сонаталары, вариациялары, мессалары, атақты «Реквиемі», хорға арналған шығармалары бар. Моцарттың көп қырлы шығармашылығы Ағарту дәуірінің жалпы сипатымен байланысты. Ол сенімі бойынша революционер болған жоқ, бірақ оның ізгілігі, адамзат эмоцияларын эстетикалық қабылдауы ескі феодалдық дүние тану жөніндегі түсінікке қайшы болды. Оның музыкасына неміс Ағартушылығының және «Дауыл мен тықсыру» қозғалысының идеясы әсер етті.
Жаңа өмір салты және жаңа ойлау түрі жаңа мәдениет типін, жаңа көркем көріністі жасады, ол көркем қызметтің эстетикалық ұстамдарын түбірімен өзгертті.
Европа елдері арасында идеялармен және шығармашылық жетістіктермен алмасу күшейе түсті. Оларда білімді адамдар шеңбері кеңіп, ұлттық зиялы қауым қалыптаса бастады. Дамып келе жатқан мәдени алмасу адамзат қоғамының мәдениет бірлігі туралы түсініктерді таратуға мүмкіндік жасады.
XVIIIғ. өнерінде біртұтас жалпы стиль – алдыңғы дәуірлерге тән көркем тіл мен тәсілдердің стильдік бірлігі болдан жоқ. Осы кезеңде идеялық-көркем бағыттардың күресі өткір байқалды. Ұлттық мектептерді қалыптастыру да жалғасып жатты.
XVIIIғ. өнерінде шартты түрде екі кезеңді бөліп көрсетеді. Біріншісі – 1740-50-ші жылдардың ортасына дейінгі. Ол барокконың кейінгі формаларының аяқталуымен және рококо стилистикалық бағытының бөлініп шығуымен байланысты. Екінші кезең – классицизмнің түрі өзгерген идеалдарының қайтып келуі және келесі жүз жылдықта жалғасын тапқан предромантикалық қозғалыстың және сентиментализмнің тууы. Классицизм сәулет өнерінде, мүсін өнерінде, кескіндемеде билік құрушы стиль болды, бірақ әдебиетте, театрда, музыкада предромантикалық бағыт дамыды.
Әдебиет пен музыка біртіндеп өнердің жетекші түрлеріне айналды. Осы формалардың көркем тілі өмірдің эстетикалық түсінігінде уақыт талаптарына сай келді. XVIIIғ. әлем карти
|
 скачать работу |
